Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/568

 — No, — rzekł Paskal z uśmiechem — Valta może przyjść. — Zobaczy żem czasu na darmo nie stracił...
 Ustawił porządnie wszystkie przedmioty w szafce, której drzwi zamknął, powiesił obraz w tem samem miejscu, zajrzał do rysowników którzy pracowali do szóstej wieczorem, i wracając odwołał wydany rozkaz co do niewpuszczania nikogo.
 Były więzień pilnował się bardzo terminu.
 — Podług mnie, możnaby regulować wystrzał armatni w Palais-Royall — myślał sobie.
 W chwili gdy wchodził do domu przy ulicy Picpus, dało się słyszeć pierwsze uderzenie.
 Przedsiębiorca czekał na niego niecierpliwie i kazał go natychmiast wprowadzić.
 Obadwaj znowu się zamknęli.
 — No? — zapytał fałszywy Valta.
 Za całą odpowiedź Paskal pokazał mu kopię karty wydanej przez notaryusza.
 Leopold zrobił wielkie oczy.
 — Doskonale! — zawołał przyjrzawszy się jej uważnie. — Na honor dziwi mię to, że będąc obdarzony tak cudownym talentem, nie masz jakich dziesięciu lub dwunastu milionów...
 Przedsiębierca w milczeniu wzruszył ramionami.
 Bandyta mówił dalej.
 — A papier z którego trzeba było wywabić?
 — Oto jest — rzekł Paskal podając mu blankiet.