Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/596

mięszać... Panu służy prawo udzielać mi jak najlepszych rad... Ja mam prawo ich nie słuchać i skorzystam z niego, zachowując wdzięczność za troskliwość, jakiej doznałam w pańskim zakładzie.
 — Czy to postanowienie jest nieodwołalne? — zapytał gospodarz.
 — Najzupełniej.
 — Zatem muszę uledz i uczynić, choć z żalem, to, czego pani żądasz.
 — Obiad na piątą — mówiła dalej Urszula — poczem służąca niech natychmiast przyjdzie mnie ubierać, a pan każesz jednemu z garsonów odnieść mój niewielki bagaż na stacyę i wyekspedyować pod nadzorem tego pana.
 To mówiąc chora wskazywała na zagadkową osobistość, którą brała za wysłańca notaryusza.
 — Dobrze, pani.
 Człowiek w galonach słuchał tej rozmowy z zupełną obojętnością.
 Moźnaby przypuścić, że to co w obec niego mówiono wcale go nieinteresowało.
 Gospodarz wyszedł, powtórzył służącym rozkazy wydane przez panią Sollier i pobiegł do doktora, aby mu opowiedzieć co zaszło.
 Tym razem wypadek zdawał się dopomagać Urszuli.
 Lekarz wyjechał o kilka mil od Maison-Rouge do położnicy i miał powrócić dopiero w nocy.
 — Zresztą — pomyślał gospodarz — ja od wszystkieg umywam ręce... Niech się ta pani urządza jak