Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/60

 I zostawiwszy otwartą gazetę „Journal de l’Aube“ na biurku, znikł za drzwiami.
 W trzy minuty powrócił, trzymając w ręku zwitek papierów.
 — Trzeba trochę zaczekać, — rzekł. Pan sędzia kończy pilną robotę.
 — Dobrze... zaczekamy...
 — Proszę wziąść gazetę dla zabicia czasu.
 — No, a pan?
 — O! ja mam papiery do przepisania na czysto. Nie rób pan sobie subiekcyi...
 — Dziękuję.
 Żandarm zaczął czytać.
 Przez kilka chwil panowało głębokie milczenie; nie było nic słychać, tylko skrzyp żelaznego pióra urzędnika po papierze rządowym.
 Leopold Lantier rozmyślał spuściwszy głowę.
 — Patrzcie! — odezwał się nagle czytający, — nasz deputowany zachorował...
 — Który? — zapytał jego towarzysz.
 — Ten co był wybrany na ostatnich wyborach w okręgu Romilly.
 — Inżenier, który powrócił z Ameryki?
 — Tak jest.
 — Pan Robert Vallerand?
 — On sam.
 Słysząc słowa: „inżenier, który powrócił z Ameryki“ i to nazwisko „Robert Vallerand“, Lantier nagle podniósł głowę a blask jego oczu się podwoił; nadstawił ucha.