Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/62

 — Phi! to w takim razie pięć milionów by mu się przydały...
 — Doprawdy! dachówka srebrna takiéj wagi z przyjemnością spaść może na głowę.
 — Czy on sam tylko jest spadkobiercą?...
 — Ja nie znam innych.
 — Ale adwokat Lantier miał brata...
 — Tak jest, Piotra Lantier, który umarł przed siedmnastą lub ośmnastą laty...
 — Czy on nie zostawił syna?
 — I owszem, zostawił jednego, który poszedł złą drogą, i którego wuj Robert Vallerand (gdyż dwaj Lantierowie pożenili się z dwiema siostrami naszego deputowanego), z pewnością wydziedziczy.
 Urzędnik zamilkł i spoglądając na więźnia, który słuchał w milczeniu, dodał zwracając mowę do niego:
 — Ale, ale, zdaje mi się, że i ty nazywasz się Lantier?
 — Tak jest odrzekł Leopold, i jestem siostrzeńcem Roberta Vallerand, — tym właśnie, który poszedł złą drogą, jak to pan powiedziałeś.
 — A więc! mój chłopcze, zbłądziłeś djabelnie, nie udawszy się dobrą. Nie licząc tego, że byłbyś wolnym, miałbyś w perspektywie ładny majątek.
 — Prawda!... szepnął ponuro więzień z Clairvaux. Połowę pięciu milionów... gdyż zdaje mi się, mowa była o pięciu milionach, czy tak?
 — Co najmniej... Nie licząc zamku Viry-sur--