Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/632

 Dobiegł do końca wiaduktu, spuścił się po nasypie pokrytym śniegiem i otoczonym, płotem z tarniny, przebył ten płot i znalazł się na drodze wiodącej z jednej strony do wybrzeża Marny, a z drugiej do dworca Nogent i skierował się ku wybrzeżowi.
 W chwili gdy do niego dochodził, zatrzymał się i nadstawił ucha.
 Zegar dzwonnicy w Petit-Bry zaczął uderzać godzinę.
 Złoczyńca rachował uderzenia.
 — Jedenasta! — rzekł puszczając się w dalszą drogę. — Pociąg przechodzi przez Joinville o jedenastej minut trzydzieści sześć... Jarrelonge powinien na mnie czekać na stacyi... Przyjdę na czas...
 Puściwszy się dobrym krokiem drogą do holowania statków, prowadzącą do mostu w Joinville, stracił tylko pół godziny dla dostania się na stacyę kolei.
 Przestąpił przez próg sali pasażerskiej. Jarrelonge już się w niej znajdował, siedząc w ciemnym kącie i widząc wchodzącego Lantiera, wstał.
 Ten szybko przyłożył palec do ust.
 Podrzędny bandyta zrozumiał i napowrót usiadł na ławie.
 Leopold zajął miejsce zdała od niego.
 Otworzono okienko kasy.
 Lantier natychmiast do niego przystąpił.
 — Druga klasa do Reuilly — rzekł.
 Podano mu bilet.
 Za nim przystąpił Jarrelonge.