Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/633

 — Dokąd? — zapytał urzędnik.
 — Reuilly... druga klasa...
 — Proszę...
 Drzwi od sali pasażerskiej otwarto na oścież.
 Jakiś głos zawołał:
 — Panowie podróżni do Paryża... proszę wsiadać!
 — Przechodząc około Jarrelonge’a Leopold rzekł zcicha do niego.
 — Nie siadaj ze mną... — Znajdziemy się tam....
 I wyszedł na peron.
 Pociąg właśnie zatrzymywał się na stacyi.
 Złoczyńcy wsiedli do oddzielnych przedziałów.
 W Reuilly wysiedli, wyszli z gmachu nie mówiąc do siebie ani słowa i idąc o dwadzieścia kroków od siebie, udali się ku bulwarowi.
 Tam dopiero zbliżyli się do siebie.
 — A więc?... — zapytał ciekawie Jarrelonge.
 — Śliczna robota... — odpowiedział Leopold. — Ale zamknij gębę... — pomówimy w domu przy wieczerzy.
 W kilka minut, siedzieli przy stole w pawilonie przy ulicy Tocanier, naprzeciw siebie, przy dobrym ogniu zawczasu przygotowanym.
 Jarrelonge zrzucił obszerne ubranie zwierzchnie, kryjące jego liberyę służącego z dobrego domu.
 — Obrewidowałeś dobrze tę zacną damę? — zapytał.
 — Z wielkiem staraniem, wierz mi, proszę.