Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/634

 — Cóżeś znalazł?
 — Oto to...
 I Leopold wydobył z kieszeni różne przedmioty zrabowane na pani Sollier.
 — Najprzód klucze... — rzekł.
 — Te nie są od jej waliz — zauważył Jarrelonge — ja mam tamte z kwitem na bagaż...
 — Odłóżmy je na bok... Chustka do nosa...
 — Wypruwszy znak, będzie jej można używać... Nigdy nie trzeba nic napróżno tracić...
 — Portmonetka...
 — Czy pełna?
 Lantier otworzył ją i wysypał jej zawartośc na stół.
 — Złyto! — zawołał Jarrelonge, którego wzrok błysnął chciwością, ujrzawszy około trzydziestu lujdorów. — Nie źle...
 — Podzielimy się po bratersku, ale mnie teraz nie to zajmuje.
 — A więc co?
 — Mój list...
 — Ten który tam zaniosłem?
 — Tak jest... musi on być w portfelu z drugim.
 — Z jakim drugim? — zapytał ciekawie uwolniony więzień.
 — Do kroćset! z tym którego mi potrzeba!... — Z osią na której się obracają wszystkie moje kombinacye?... — Gdyby pani Urszula nie miała tego listu nie leżałaby teraz na dnie Marny...