Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/65

szukając kogoś oczyma i zatrzymał się przed człowiekiem lat trzydziestu, śpiącym na ławie, którego dotknął ramienia.
 Człowiek ów przebudził się, przetarł oczy i podniósł się z ławki.
 Leopold dal mu znak i obydwaj wyszli z izby.
 — Czego chcesz odemnie? zapytał Leopolda.
 — Mam ci coś zaproponować...
 — Co?
 — Mówmy ciszej, nie trzeba, żeby nas kto słyszał.
 — Więc to coś na seryo?
 — I bardzo; zatém załóż sobie na głos surdynę... — Mówiłeś mi, że twój termin, nadchodzi za ośm dni.
 — Tak jest.
 — Gdzie się udasz po wyjściu ztąd?
 — Nie będąc oddanym pod dozór policyi powrócę do Paryża.
 — Czyby ci się to podobało gdybym ci naznaczył schadzkę?
 — Słowo honoru Jarrelonge’a, toby mi sprawiło przyjemność, bo masz minę zucha, z którym można by się porozumieć... — Ale to mi się wydaje djabelnie trudném, a raczéj, że tak powiem, niepodobném.
 — Dla tego jestem skazany na czas nieograniczony i że za miesiąc odprowadzą mnie do więzienia centralnego, czy tak?