Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/67

 — To ci przyrzekam... — Jeżeli interesa wezmą taki obrót, jakiego się spodziewam, będę tam za trzy dni i nastręczę ci dobre zajęcie, które ci sporo przyniesie
 — Gdzież się tam spotkamy?
 — W miejscu, które oznaczysz.
 — A więc, przy ulicy Galande, w miejscu Schadzki gałganiarzy, u ojca Berluron.
 — Kiedyż bodziesz; w Paryżu?
 — Dziś mamy wtorek... wyjdę od dziś za tydzień... we środę, o dziesiątéj wieczorem będę przy ulicy Galande...
 — Słowo Lantiera, że tam będę.
 — Interes skończony... — Dawaj kwarki...
 Leopold włożył rękę w kieszeń; wydobył woreczek skórzany pełen tytoniu, zapuścił weń palce i wyjął dwa lujdory.
 — Oto są medaliki, rzekł.
 — A tu masz instrument... — odparł Jarrelonge pochwyciwszy dwie sztuki złota.
 Jednocześnie podawał Lantierowi igielnik z czarnego drzewa, podobny do tych, w jakich kobiety wiejskie chowają igły.
 — Ani słowa, czy tak?... — rzekł krewny deputawanego.
 — Bądź — spokojny... Zamuruję sobie gębę.
 — Jesteś dobry chłopak, w dodatku, zafunduję ci butelkę...
 Wybiła godzina, w której i się zbierano w kantynie.