Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/672

 — Nie wiedziałam jak się nazywa... Muszę sobie zapisać abym niezapomniała.
 I zapisała nazwisko na czystej karcie swojej notatkowej książeczki.
 Potem podniosła głowę i mówiła dalej do Klaudyusza:
 — Mój przyjacielu, czy dawno jesteś w zamku Viry-sur-Seine?
 — Sześć lat, proszę pani... od czasu jak pan Robert kupił ten majątek.
 — Czy wprzódy znałeś pana Roberta?
 — Nie, pani...
 — Któż cię rekomendował na to miejsce?
 — Pani Urszula Sollier.
 — Czy ta pani Urszula pochodzi z tej okolicy?
 — Nie, pani, ale oddawna tutaj mieszka.
 — Czem się trudniła?
 — Niczem, proszę pani... Zajmowała w Conflans mały domek, w którym żyła bardzo samotnie... Tam zawiązaliśmy z nią stosunki... moja żona zajmowała się jej gospodarstwem.
 Małgorzatą żywo obróciła się do Franciszki.
 — Zatem znałaś mieszkanie pani Urszuli? — zapytała.
 — O, i dobrze.
 — Wszak ona miała z sobą dziecko, nieprawdaż? małą dziewczynkę?
 — Nie, pani, była sama...