Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/69

 Wtedy wziąwszy rączki z przewierconymi otworami dopasował je i tym sposobem — zrobił miniaturową piłkę bardzo silną.
 — Teraz, — rzekł zagasiwszy świecę obecnie niepotrzebną — idzie o zrobienie otworu.
 Poszedł do okna, otworzył je pocichu i pomacał kraty ręką.
 — Gdy przepiłuję tę, w tym kącie, — rzekł — otwór będzie szerszy... — Zatém tutaj trzeba pracować. — Noce są długie... — O trzeciéj z rana skończę robotę... Na drodze otaczającej gmach nie ma warty... zaledwie dwa lub trzy patrole przez, całą noc... No, żwawo!...
 I przyłożywszy piłkę do kraty zaczął ciąć metal.
 Nową stal cięła z niezwykłą siłą, ale wydawała lekkie skrzypienie.
 Leopold posmarował piłkę łojówką i wziął się znowu do roboty.
 Stal przestała zgrzytać.
 O dziewiątéj przechodził pierwszy rond przepisany.
 Więzień słyszał jak biła ósma w dali.
 Pracował jeszcze trzydzieści czy czterdzieści minut, a potém, aby nie być zaskoczonym, przerwał, zamknął okno i skulił się w łóżku gdzie, się rozgrzał, gdyż noc byłą bardzo zimna.
 Wybiła dziewiąta.
 Na korytarzu. dały się słyszéć kroki dozorców.
 Rond przeszedł.