Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/728

 — I owszem, lecz ja jestem ojcem tegoczesnym, ojcem który się z pół słówka domyśla i domyśliłem się, że to coś ważnego co mi masz powiedzieć brzmi tak: — Potrzeba mi pieniędzy... Czym się omylił?
 — Najzupełniej mój ojcze... — Tu wcale nie ma mowy o pieniądzach, a przynajmniej co do mojej osoby...
 — Nie mów tym zagadkowym językiem, którego cierpieć nie mogę... Wejdź do gabinetu i opowiedz mi o co idzie.
 Paskal otworzył drzwi, przepuścił syna i usiadł.
 Paweł namyślał się, w jaki sposób rozpocząć rozmowę.
 — Do licha! — rzekł przedsiębiorca z uśmiechem. Więc to coś bardzo ważnego, skoro nie wiesz jak zacząć?
 — Tak ojcze, bardzo ważnego...
 — Na honor, zaniepakajasz mnie.
 — Nieszczęściem nie mam ani zamiaru ani możności aby cię uspokoić.
 — A więc, do licha, nie dręcz że mnie dłużej.. Do rzeczy i śpiesz nie...
 Student rozpoczął.
 — Przypominasz sobie ojcze o rozmowie, którąśmy przed kilku dniami prowadzili.
 — Prowadziliśmy dwie... Czy mówisz o pierwszej czy o ostatniej?
 — O ostatniej.
 — Doskonale... Oświadczyłem ci, że wyrzekam się narzucania ci swojej woli — i że ci zwracam wolność serca.