Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/729

 — Pozwól zapytać, jakie były powody tej zmiany?
 — Rozsądne zastanowienie, które mnie przekonało najwidoczniej, żem się nadaremnie trwożył i że moje położenie nie przedstawiało nic naprawdę groźnego... Powiedziałem ci to w owej chwili.
 — Czyś nie dodał, że jeżeliby hrabia de Terrys umarł, będziesz w możności dotrzymać zaciągniętych względem niego zobowiązań?
 Paskal zmarszczył brwi.
 Ostatnie wyrazy syna zaczęły go trochę niepokoić.
 — Pewno... — rzekł.
 Paweł mówił dalej:
 — I że w razie potrzeby będziesz mógł wypłacić w tydzień po śmierci hrabiego de Terrys milion, — który mu jesteś dłużnym?
 Niepokój przedsiębiercy wzrastał.
 — Powiedziałem — odrzekł — i to jest prawdą. — Ale do czego prowadzą te wszystkie pytania?
 — Do przekonania mnie, żem dobrze zrozumiał twoje słowa...
 — Dobrze je zrozumiałaś... Masz wierną pamięć... Powtarzam ci, że cokolwiekby się wydarzyło, jestem gotów...
 Student skoczył ojcu na szyję.
 — Ach! — zawołał z oczyma łez pełnemi — gdybyś wiedział, jakie mi dobro wyświadczasz!... Drżałem idąc tutaj... Ale jestem spokojny, nawet dodam że byłbym uradowany, gdybym ci nie przynosił smutnej wiadomości...