Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/734

 — Tak, tysiąc franków... — odpowiedział przedsiębierca z przymuszonym uśmiechem, — w tym miesiącu podwajam ci pensyę... Jesteś zakochany, a nic więcej nie kosztuje, jak miłość.
 Paweł uściskał ojca i oddalił się z sercem przepełnionem radością.
 Przedsiębierca poczekał pięć minut, poczem włożył ciepłe palto, okręcił twarz dużym szalem, włożył kapelusz i wyszedł z kolei.
 Udał się na ulicę Picpus aż do passażu Tocanier, w który się zapuścił i którym szedł aż do drzwi domu zajmowanego przez jego stryjecznego brata Leopolda Lantier, zbiega z Troyes, mniemanego Valtę.
 Stanąwszy u drzwi zadzwonił.
 Otworzył mu były więzień.
 — Sam jesteś? — zapytał Paskal.
 — Tak, wejdź... Służącego wysłałem do miasta i nie prędko powróci...
 Paskal przestąpił próg i udał się za swoim krewnym do pokoju, w którym ten zwykle przebywał.
 Tam się zamknęli.
 — Co cię sprowadza? — zapytał Leopold — nie sądzę aby to była wizyta z grzeczności, sąsiedzkiej...
 Przedsiębierca poszedł prosto do celu.
 — Dziś rano umarł hrabia de Terrys — odparł.
 Leopold ani drgnął.
 — Bardzo dobrze... — rzekł. — Przekonany że ten wypadek nastąpi lada chwila, namyśliłem się, pokombinowałem rzeczy i jestem gotów do działania....