Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/748

 — Więc, jak powiada raport mego kolegi, pan o wpół do dwunastej spostrzegłeś, że hrabia nie żyje? — zapytał znienacka.
 Jeżeli kamerdyner powziął jakie podejrzenia — (co zresztą było niepodobnem do prawdy) — to pytanie było dostatecznem do ich rozproszenia.
 Mniemany lekarz o wszystkiem był powiadomiony.
 — O wpół do dwunastej, tak panie, — odpowiedział Filip.
 — Gdzie umarł?
 — W swoim gabinecie...
 — W czyjej obecności?
 — Pan hrabia sam się znajdował.
 — Czyś pan wszedł przypadkiem?
 — Nie, panie... Przyszedłem po rozkazy mego pana co do śniadania.
 Straszliwiem się zmięszał zobaczywszy że, nie żyje.
 — Czy trup był jeszcze ciepły?
 — Cokolwiek, ale prawie zimny.
 — Widziałeś pana de Terrys zrana?
 — Ubrałem go jak zwykle.
 — Coś pan wnosił z jego stanu?
 — Mój pan wydawał mi się bardzo osłabionym. Niemniej jednak wstał o ósmej i zaprowadziłem go do gabinetu»... Nie spodziewałem się ażeby skończył tak prędko...
 — Jednakże pan hrabia był chory?
 — Tak i nie... W ogólności widać byłe, że jego osłabienie jest skutkiem wieku i pański kolega poświadczył, — że mój pan umarł ze starości...