Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/764

 Ten nadszedł po upływie dziesięciu minut.
 Przedsiębiorca podał mu książeczkę.
 Kasyer otworzył ją, rzucił spojrzenie na papier stęplowy i wydał okrzyk podziwienia i radości.
 — Co tam? — zapytał Paskal z doskonale udanym spokojem.
 — Zaspokoiłeś pan pana de Terrys!...
 — Naturalnie, o czem się pan dokładnie przekonywasz... Cóż w tem dziwnego?...
 — Nic panie Lantier... zupełnie nic... Tylko nie wiedziałem...
 — Pan nie znasz wszystkich moich interesów — przerwał Paskal; — poczem dodał: Zapłaciłem w dniu 16... Proszę pamiętać...
 — Dobrze, panie... i jestem bardzo szczęśliwy, żeś pan mógł załatwić nieznanemi przezemnie funduszami, dług tak znaczny. Otóż dom pański stoi silniej, jak kiedykolwiek bądź!...
 — Spodziewam się i liczę na to...
 I Paskal pożegnał kasyera.
 Po oddaleniu się krewnego Leopold zmieniwszy ubranie wyszedł także z domu.
 Udał się na przedmieście Świętego Antoniego i doszedł do placu Bastylii.
 Tam zatrzymał posłańca wracającego na zwykłe miejsce z tragami na plecach.
 — List do odniesienia, mój przyjacielu... — rzekł do niego.
 — Dokąd proszę pana.