Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/787

sonów, zapytał o gospodarza i został natychmiast do niego zaprowadzony.
 — Panie — rzekł do niego — przybyłem tu w odwiedziny do pewnej osoby, która obecnie zamieszkuje u pana, a ponieważ się bardzo śpieszę, proszę kazać zapytać tej osoby, czy może mnie przyjąć bez względu na poranną godzinę?...
 — Bardzo dobrze, panie... Racz mi pan powiedzieć nazwisko tego podróżnego...
 — Jest to podróżna...
 — Która się nazywa?
 — Pani Urszula!
 — Pani Urszula... — odpowiedział gospodarz z umiechem.
 — Tak — dodał Paweł — pani w pewnym wieku, której się przytrafił wypadek...
 — Stłuczenie nogi... wiem, panie...
 — Każ więc pan, jeżeli łaska, uprzedzić tę panią...
 — Jest to cokolwiek za trudno... — odparł gospodarz z nowym uśmiechem....
 — Dla czego?
 — Dla jednej z najważniejszych przyczyn...
 — Jakiej?
 — Pani Urszuli tu nie ma.
 — Co mi pan mówisz? — zawołał Paweł ze ździwieniem połączonem z niespokojnością.
 — Prawdę, panie... Pani Urszula odjechała.
 — Kiedy?
 — Pięć lub sześć dni temu.