Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/788

 — Jak to!... odjechała pomimo swego cierpienia! pomimo gróźb lekarza, który przewidywał niepokojące komplikacye, gdyby usiłowała chodzić przedwcześnie!
 — Wszystko to jest prawda, i trzeba było czegoś bardzo ważnego, aby skłonić panią Urszulę do naruszenia przepisu lekarza...
 Paweł popatrzał na mówiącego ze zdziwieniem i wzrastającym niepokojem.
 — Rzeczy bardzo ważnej... — wyjąkał — zaszło coś bardzo ważnego?
 — Tak, panie...
 — Czy mogę pana zapytać, nie popełniając niedelikatności, jakiej ta rzecz była natury?...
 — O i owszem... Pani Urszula przybywszy tutaj miała za towarzyszkę młodą, śliczną panienkę.
 — Pannę Renatę... — przerwał student.
 — Tak jest, panie; widzę żeś pan powiadomiony o wszystkiem, lecz zapewne pan nie wiesz, że panienka ta powzięła niefortunną myśl uciec od pani Urszuli... wyrwać się z pod jej władzy...
 — Aby się udać do Paryża... Wiem o tem...
 — Widziałeś pan pannę Renatę w Paryżu?.. — zapytał gospodarz.
 — Tak, panie.....
 — Dawno?
 — Rozstałem się z nią wczoraj wieczorem, o wpół do dziewiątej...
 Gospodarz zmarszczył swoje brwi krzaczyste.
 — No, to rzecz dziwna! — zawołał.