Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/789

 — Pod jakim względem? — zapytał student.
 — Przeciwnie, zdaje mi się, że nic nie ma naturalniejszego...
 — Jeżeliś pan wczoraj opuścił pannę Renatę, to dziwna, żeś nie widział pani Urszuli, która się przy niej, znajduje...
 — Nie rozumiem.
 — A jednak to rzecz bardzo prosta, ponieważ ona przed sześciu dniami, wbrew zaleceniom lekarza, odjechała, aby się połączyć w Paryżu ze swoją wychowanką.
 — Mój Boże! — za wołał Paweł z przestrachem — więc pani Urszula udała się do Paryża i to dla połączenia się z Renatą?...
 — Naturalnie...
 — To trudne do uwierzenia!...
 — Być może! ale nie mniej jest to prawdziwem. Udała się w drogę, gdyż była wezwaną przez osobę, u której się znajduje panna Renata...
 Paweł zbladł.
 — Czegóż się dowiaduję, o mój Boże! — wyszeptał półgłosem, poczem głośno rzekł:
 — I zapewne pani Urszula została wezwana listem...
 — Listem, tak panie... Ale co panu jest? Dla czego pan jesteś taki blady?.
 Student nie odpowiedział na to pytanie i mówił dalej:
 — List przybyły pocztą?
 — Nie, panie, przywieziony przez, służącego z jakiegoś znacznego domu, w liberyi i w czapce ze