Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/792

którym śmierć tych dwóch kobiet jest potrzebną i jaka tajemnica otacza pannę Renatę?
 — Czy pan sądzisz, że nie byłoby właściwem uprzedzić jak najspieszniej policyę?
 Student potrząsnął głową.
 — Nie, — rzekł głosem ostrym, jak ostrze żelaza. — Poprzysiągłem sam odkryć morderców i sam pomścić ofiary!
 Gospodarz uczuł, jak mu lekki dreszcz przebiebiega po skórze i nieznajomy młodzieniec, który z nim rozmawiał, przybrał niby bajeczne rozmiary.
 Paweł mówił dalej:
 — Mam pana spytać o wiele rzeczy.
 — Pytaj pan.
 — Czy kto nie odwiedzał tej pani podczas jej pobytu w hotelu?
 — Nie, panie...
 — Czy pani Urszula pisała do kogo?
 — Zdaje mi się, że nie, gdyż w jej pokoju nie było ani papieru, ani atramentu, ani pióra...
 — Więc to nazajutrz po odjeździe panny Renaty, ów człowiek, o którym pan wspominałeś, służący prawdziwy czy fałszywy, przyjechał po panią Urszulę?
 — Tak jest, panie...
 — Jakim pociągiem wyjechali?
 — O pięć minut po piątej wieczorem...
 — O której godzinie ten pociąg przychodzi do Paryża?
 — O jedenastej...