Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/806

spostrzedz tego wzruszenia, które możeby ich wczemś mogło objaśnić.
 — Jest to łańcuszek od parasola lub woreczka ręcznego... — rzekł student przyjrzawszy się temu przedmiotowi.
 — Może to będzie dowód rzeczowy... — odparł zawiadowca stacyi.
 I nie bez wysiłku wydobył łańcuszek, który po skradzeniu woreczka przez belgijczyka pozostał uczepiony tak, że ten go nie spostrzegł.
 — Być może, że te kilka ogniwek na pozór nic nie znaczących, doprowadzą nas do celu... — rzekł Paweł.
 Zawiadowca podał mu kawałek łańcuszka, mówiąc:
 — Schowaj pań to...
 Młodzieniec włożył ogniwka stalowe do kieszonki od kamizelki.
 Oglądano dalej stopień, ale bezużytecznie.
 Nie odkryto nic więcej.
 Belgijczyk myślał.
 — Jakżeś dobrze zrobił chłopcze rzucając woreczek! Zobaczymy czy go kiedy znajdzie, a gdyby go przypadkiem i znalazł, to ja nie wypisałem w nim swojego nazwiska!
 — To jest wszystko co możemy zrobić, nieprawda? — zapytał Paweł zawiadowcy.
 — Nie... — odpowiedział ten ostatni.
 — Miałżebyś pan inny jeszcze sposób dochodzenia.