Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/819

 Nagle odezwał się trzykrotnie dzwonek telegraficzny.
 — Otóż i odpowiedź... — rzekł zawiadowca, zabierając się do odcyfrowania depesz, które jednocześnie przybywały z trzech punktów.
 — A więc?... — zapytał student trzy razy.
 I zawiadowca trzy razy odpowiedział:
 — Wiadomości są przeczące...
 Dzwonek znowu zabrzęczał.
 Przybywała nowa depesza.
 Zawiadowca odcyfrowawszy ją, wydał wykrzyk radości.
 — Czy jest jaka wiadomość? — zawołał Paweł żywo.
 — Tak panie i miałeś pan słuszność... zbrodnia została popełniona.
 — Czy jest jaki dowód?
 — Dowód jest w tej depeszy. Słuchaj pan: — „Stacya Nogent-sur-Marne; odebrano 24-go jeden bilet pierwszej klasy z Maison-Pouge do Paryża“
 — Nogent-sur-Marne! — zawołał młodzieniec. — To tam morderca wysiadł z pociągu!
 — Widocznie... Cóż pan teraz uczynisz?...
 — Jutro pojadę do Nogent-sur-Marne i nie powrócę dopóki nie odkryję śladu nędznika...
 — Daj Boże aby się panu powiodło, ale przedsiębierzesz pan rzecz bardzo trudną...
 — Jakkolwiek byłaby trudną, doprowadzę ją do końca, tak mi mój instynkt powiada! Bóg nie zostawi morderców bez kary i ofiary zostaną pomszczone.