Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/837

 Sędzia pokoju o obecności którego jużeśmy wspomnieli, do tej chwili nie brał wcale udziału, w tem co zaszło.
 Gdy trumna została wyniesiona, naczelnik wydziału śledczego obrócił się do niego i rzekł:
 — Teraz, panie sędzio, racz spełnić swój obowiązek.
 — Opieczętować wszystko, czy tak? Odkąd że mam zacząć?
 — Od gabinetu nieboszczyka hrabiego.
 — Gdzież on jest?
 — Zaraz się dowiemy.
 — Zaprowadziwszy agentów, którzy zanieśli Honorynę zemdloną, Filip powrócił i stał niemy, nieruchomy, zgnębiony i niejako przestraszony.
 Naczelnik wydziału śledczego obrócił się do niego i zapytał:
 — Czy ty byłeś kamerdynerem hrabiego?
 — Tak, panie...
 — Zaprowadź mnie do jego gabinetu.
 — Jest on tuż obok... — odparł Filip otwierając drzwi boczne.
 — Dobrze.
 — Czy mam panu towarzyszyć?
 — Niepotrzeba... możesz odejść...
 Służący nie dał sobie tego powtórzyć dwa razy i oddalił się ukrywając w dłoniach twarz łzami zalaną.
 Urzędnicy weszli do gabinetu.