Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/849

 Moje zadanie skończone — rzekł do nich.
 — Więcej nie mamy tu co robić, pani... — rzekł naczelnik wydziału śledczego. — Nasz przykry obowiązek dopełniony.
 Honoryna nagle podniosła głowę. W jej oczach zajaśniała błyskawica.
 — Panowie odchodzicie?
 — Tak, pani.
 — Zatem jestem wolna i oswobodzona od nadzoru?...
 — Zapewne, lecz...
 — A! jeszcze ograniczenia! — przerwało dziewkę z gryzącą ironią.
 — Pozwól mi pani dokończyć... Jesteś pani uwolniona od wszelkiego nadzoru, ale aż do czasu odbycia sekcyi na zwłokach hrabiego de Terrys, zaleca się pani nie oddalać się z Paryża i być gotową na pierwsze wezwanie do stawienia się przed sędzią śledczym, jeżeli będzie, uważał za stosowne wezwać cię do siebie.
 Bladość sieroty podwoiła się.
 — Przed sędzią śledczym! — powtórzyła. — Czegóż on może chcieć odemnie i po coby mnie do siebie wzywał?
 — On sam pani to powie, gdyż zdaje mi się na pewno, że pani będziesz badaną; powtarzam więc raz jeszcze, bądź pani gotową do stawienia się w sądzie...
 Po skórze Honoryny przebiegł dreszcz gniewu, który jednakże potrafiła ukryć.