Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/854

którego byliśmy świadkami, zaledwie mogłem się spytać co słychać u ciebie... Zaprawdę, masz się lepiej, skoroś i wróciła do Paryża, ale jesteś jeszcze bardzo blada i twoje znużone rysy i wzrok przygasły, każą mi się obawiać, czyś wyjechała z Romilly nie zbyt wcześnie, to jest przed zupełnem przyjściem do zdrowia...
 — Czyż mogłam tam pozostać? — odparła Małgorzata — byłabym tam umarła z niecierpliwości! — Nie ukrywam przed tobą myśli która mnie ogarnęła... Wiesz jaki mam teraz cel życia... chciałabym jaknajprędzej pytać, szukać, nakoniec dowiedzieć się...
 — I rozpoczęłaś poszukiwania? — zapytał żywo przedsiębiorca.
 — Naturalnie!
 — Czy osiągnęłaś już jaki skutek?...
 Pani Bertin potrząsła przecząco głową.
 — Nic się nie dowiedziałaś w zamku Viry-sur-Seine? — mówił dalej Paskal.
 — Nic stanowczego... Jednakże nie żałuję mego kroku.
 — Dla czego?
 — Trafiłam na trop.
 Paskal uczuł lekkie drżenie.
 — Na trop?... — powtórzył tonem pytającym.
 — Tak jest, alem go zaraz zgubiła w Troyes?
 — Dla czego w Troyes?
 — Dla tego że moja córka tam mieszkała...
 — A! — rzekł Paskal udając zdziwienie.