Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/874

 Jak nam wiadomo, sędzia pokoju w jego zamku znalazł pęk kluczy, których użył do jego otwarcia.
 Zdjęto pieczęcie i przetrząśnięto szuflady.
 Znajdowały się w nich papiery urzędowe i korespondencye, które dołączono do rejestrów, dla późniejszego rozpatrzenia.
 Kamerdyner Filip, obecny rewizyi, smutnym wzrokiem patrzał na poszukiwania urzędników..
 Gdy się zbliżono do wspomnionego stoliczka zadrżał i zawołał:
 — Panie sędzio pokoju, karafka, szklanka i łyżeczka, które się znajdowały na tej tacy kryształowej gdzieś znikły...
 — Wiem o tem... — odpowiedział naczelnik wydziału śledczego. — Nie kłopocz się tem.
 Honory na usłyszała uwagę Filipa.
 Dojmujący niepokój ścisnął jej serce.
 Pomyślała:
 — Ci ludzie zabrali karafkę i szklankę... — Miałażby w istocie być popełnioną zbrodnia? Ale przez kogo? W jakim celu?
 Komisaz policyi ujrzał, że dziewczę zbladło.
 Pierwszy to raz od początku rewizyi dostrzegł on wzruszenie na jej posągowej twarzy.
 — Czy pani wiadomo, do czego jej ojciec używał tej karafki? — zapytał.
 — Mój ojciec — odparła sierota — miał zwyczaj pijać trochę syropu granatowego z wodą.
 — Czy ci o tem wiadomo? — zapytał naczelnik wydziału śledczego, zwracając mowę do Filipa.