Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/878

 — Mam rozkaz aresztowania, który pani dotyczy... — odparł.
 — Ciałem Honoryny wstrząsnęło nerwowe drżenie. Z gardła jej wydarł się krzyk chrapliwy.
 — Rozkaz aresztowania... — powtórzyła powoli. A zatem?
 — Muszę panią aresztować i czynię to w tej chwili...
 Nieszczęsne dziewczę, zamknęło na chwilę oczy, jak gdyby chcąc w sobie skupić wszystkie myśli.
 Głowa jej opadła na piersi.
 Tę swoją złamaną postać zachowała tylko przez chwilę.
 — Spodziewałam się tego — rzekła. — Wiem jak sprawiedliwość jest ślepą i wiele niewinnych głów spadło w skutek jej okrutnych pomyłek. Rozpoczyna się Walka pomiędzy mną i tą ślepą sprawiedliwością. Zgoda, przyjmuję ją... Zażądam rachunku od przedstawicieli prawa za moją zniweczoną spokojność, straconą wolność, skalany honor! Straszny to do zdania rachunek, panowie! Kiedyż mam udać się za wami?
 — Natychmiast.
 — Czy mi panowie dacie czas do załatwienia najkrótszych przygotowań?
 — Zaczekamy na panią.
 — Czy mogę wziąść z sobą pieniądze?
 — Nic pani nie stoi na przeszkodzić.
 — Proszę panów pozostawić mnie samą na chwilę.