Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/892

 — Ożenić, bardzo dobrze... A w którym cyrkule?...
 — Zirzo, ty myślisz coś złego! — rzekł młodzieniec ze zmarczonemi brwiami.
 — Wcale nie... — ja chciałabym się tylko objaśnić, ot i wszystko... Zatem chcesz Renatę wziąść za żonę, prawdziwą żonę, przed panem merem i księdzem proboszczem, jednym w szarfie, a drugim w ornacie?...
 — Powiedziałem ci już, że to jest moje najdroższe życzenie...
 — Dobre rzeczy zyskują na powtórzeniu...
 — Bis repetita placent... — szepnął Juliusz Verdier z uśmiechem.
 — I kiedyż wesele? — mówiła dalej Zirza.
 — Jak tylko Renata zupełnie wyzdrowieje pójdziemy do ojca, który pełen ufności w moją roztropność, zostawił mi wolny wybór towarzyszki życia, przyrzekając go zatwierdzić...
 — Renata dziś jest tak zdrowa jak rydz...
 — No! to jutro pójdziemy do ojca — zawołał Paweł.
 — Oboje?
 — Tak, oboje...
 — Weźmiesz z sobą Renatę, to bardzo dobrze! A potem ją przyprowadzisz?
 — Rozumie się.
 — Gdzie?
 — Szczególne pytanie! Przyprowadzę ją tutaj...