Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/9

bnym żonie, którą przez dziewiętnaście lat karmił upokorzeniem i zniewagami.
 W grubej żałobie wdowiej, Małgorzata siedziała w towarzystwie człowieka mającego około pięćdziesięciu lat, ubranego czarno, w białym na szyi krawacie.
 Był to marszałek dworu i intendent a raczej totumfacki nieboszczyka Bertina.
 — Pani kazała mnie wołać?
 — Tak jest, panie Jovelet... Chciałam się dowiedzieć czyś pan wykonał moje zlecenia co do dawnego kamerdynera p. Bertin...
 — Literalnie, łaskawa pani... Poszedłem wczoraj sam do pałacu barona de Rullières...
 Pan de Rullières znajduje się jeszcze w swoim zamku Tréville, pod Compiegne i pan Prosper jest z nim razem...
 — Trzeba było posłać do Prospera telegram... Mówiłam panu, że interes jest pilny...
 — Telegrafowałem nie tracąc ani chwili czasu i myślę, że pan Prosper, którego przywiązanie do pani jest dobrze znanem, uzyska od swego pana pozwolenie przybyć dziś jeszcze do Paryża.
 — To dobrze... jeżeli przyjedzie proszę go przysłać natychmiast do mnie...
 — A jeżeli przyjedzie podczas pogrzebu?
 — Niech tu zaczeka.
 — Czy pani ma zamiar jechać za pogrzebem żałobną karetą.
 — Przyzwoitość tego wymaga i ja to uczynię.