Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/903

 — Posłużą nam one na wynajęcie i umeblowanie małego pokoiku.
 — Czyż to wystarczy?
 — Aż nadto.
 — Zgoda, lecz wynająwszy i umeblowawszy pokój trzeba żyć.
 — Wypadek ten jest przewidziany... Lubisz pracować?
 — Tak, bo próżnowanie napawa mnie zgrozą...
 — A więc, aż do ślubu będziesz pracowała...
 — Nic więcej nie pragnę, ale...
 Renata zamilkła.
 — Ale co?— zapytała Zirza.
 — Nie znam się na żadnej robocie... zżadném rzemiośle...
 — Tak sądzisz?
 — Bezwatpienia.
 — No, to się mylisz... Haftujesz cudownie...
 — Tak mówią...
 — Umiesz robić koronki...
 — Dosyć dobrze...
 — Lepiej nie trzeba.... Mam dla ciebie miejsce starszej panny u pewnej pani, bardzo zacnej i dobrej jak anioł, która utrzymuje magazyn koronek... Da ci na miesiąc sto franków i stół... Nie tylko będziesz mogła żyć, ale złożysz sobie oszczędności... Jak ci się to podoba?
 — Zirzo, kochana Zirzo, ty jesteś moim aniołem opiekuńczym!...