Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/905

XII.

 Z jednego przedziału portmonetki wypadł papier szarawy.
 Co to jest? — zapytała studentka, Doprawdy nie przypominam sobie... —rzekła Renata rozkładając papier.
 Nagle jej czoło pofałdowało się zmarszkami.
 Zirza spostrzegła to i rzekła:
 — Cóż to jest znowu?
 — Szczególnie i trochę przestraszające wspomnienie... szepnęła córka Małgorzaty.
 — Przestraszające? Dla czego?
 — Jest to list człowieka, który uciekł z więzienia w Troyes, kiedym była na pensyi u pani Lhermitte.
 — Zbrodniarza! — zawołała Zirza.
 — Paulina miała go za niewinnego... — odpowiedziała Renata, która wpadła w zamyślenie. — Opowiem ci to później...
 U drzwi mieszkania zabrzęczał dzwonek.
 Studentka pobiegła otworzyć.
 Paweł z Juliuszem weszli do pokoju.
 — Przyniosą śniadanie... — rzekł Juliusz. — Tyle tylko zostało czasu, aby stół nakryć...
 Renata wyszła na spotkanie młodych ludzi z wyciągniętemi rękoma i uśmiechem na ustach.
 — Twarz uśmiechnięta. — rzekł przyszły doktor. Brawo! umysł i ciało zarówno zdrowe.