Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/913

stać w przyjaźni, musimy przedewszystkiem uregulować swoje rachunki.
 Leopold rzucił na Jarrelonge’a rozgniewanym wzrokiem i zapytał groźnie:
 — O jakich to mówisz rachunkach? Ja ci za każdy interes oznaczyłem wynagrodzenie... Czyś go nieodebrał?...
 — Nic nie dostałem za zrobienie fałszywych kluczów...
 — Turlututu!... — zawołał Jarrelonge szyderczo. Powiedz to komu innemu, tatulku! Tybyś pracował nadarmo? Nigdy! Wziąłeś za to grosze od jegomości, który cię używa...
 — Ani grosika!...
 — Djabelnie żartujesz!...
 — Powiadam ci, żem nic nie wziął i to z bardzo ważnego powodu.
 — Jakiego?...
 — Fałszywe klucze na nic się nie przydały...
 — Uwierzę, jeżeli ci to zrobi przyjemność, ale z tem wszystkiem nie mało się napracowałem, zanim zrobiłem słowiki... słusznie mi się więc należy zapłata.
 — Zgoda... Dam ci pięćset franków.
 — Zaraz?
 — Czy się dziś oddalasz?
 — Nie... Muszę poszukać pokoju. Muszę się umeblować... Więcej szyku i mniej kompromitacji... Właściciele zajazdów prowadzą księgi i policya tam nos wtyka... Nie lubię uwag tych ludzi...