Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/918

 Na czwartem piętrze poczciwa kobieta stanęła aby odetchnąć.
 — Czyi już jesteśmy? — zapytał jej Jarrelonge...
 — Prawie... — odpowiedziała, zabierając się do drogi i zapuszczając w korytarz jasno-oświetlony.
 Stanęła przy jednych drzwiach i otworzyła drzwi.
 — Wejdź pan — rzekła — to tu.
 — Pokój, do którego wszedł Jarrelonge, był obszerny i wysoki...
 Oświecony był szerokiem oknem, wychodzącym na ogród.
 Były wspólnik Leopolda Lantier rzucił wokoło wzrokiem. — Do djabła! — rzekł. — Nie ma kominka.
 — Tak, boprzedzielono forsztowaniem pokój na dwie połowy i kominek znajduje się w drugiej połowię... Ale będziesz pan mógł mieć piecyk... To tak samo grzeje i jest wygodniejszem... A może pan chcesz pokój sąsiedni z przyległym gabinetem. — Tylko ze to cokolwiek za drogo.
 — Ile?
 — Dwieście pięćdziesiąt franków.....Czy się pan zgadzasz?
 — Nie, nie, biorę ten i oto jest zadatek.
 Jarrelonge włożył pięć franków odźwiernej w rękę i mówił dalej:
 — Jutro sprowadzę rzeczy...
 — No, to dzisiaj wyporządzę mieszkanie, dziś wieczorem będzie gotowe...