Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/929

 — Uwaga ta jest zbyteczna... Ta panienka nikogo nie przyjmuje.
 — Doskonale... Psów nie ma?
 — Nie.
 — Ani papugi?
 — Żadnego ptaka.
 — Ani maszyny do szycia?
 — Nic coby sprawiało hałas. Panienka pracuje w magazynie, koronek na bulwarze Beaumarchais. Wychodzi o dziewiątej zrana, i wraca o dziewiątej wieczorem.
 — Czy panna ma dosyć mebli, aby być pewnym o komorne?
 — Mebli? Idziemy kupować...
 — Komorne płaci się kwartalnie z góry. Taki jest tutaj zwyczaj...
 — Zapłacimy z góry... Proszę pokazać mieszkanie...
 Podczas wymiany przytoczonych wyrazów odźwierna wzięła klucz.
 Weszła na schody, na które się za nią udały obie panienki i zatrzymała się dopiero na czwartem piętrze, otworzyła drzwi leżące obok mieszkania wynajętego przez Jarrelongea, i rzekła.
 — Proszę wejść... Okna wychodzą na dziedziniec. Pokój z posadzką, kominek nie dymi, a tu jest gabinet.
 I jednocześnie otwierała drzwi oszklone prowadzące do ciemnego gabinetu.