Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/951

 — I cóż? zapytał uwolniony więzień.
 — I cóż, jest daleko, jeżeli ciągle bieży... Ale powiedz mi, co to wszystko znaczy... Dla czego ta gonitwa?
 — Odgadnij te zagadkę, jeżeli możesz — odparł Jarrelonge — ja na próżno usiłuję to uczynić... Widząc, że jestem ścigany zacząłem biedz, a tamten uczynił toż samo...
 — Zkąd szedłeś?
 — Z cyrkułu łacińskiego.
 — Masz więc w tej stronie interesa?
 — Nie, ale ta część miasta mi się podoba... szukałem mieszkania i zapóźniłem się.
 — W jakiej knajpie?
 — Nie, w miejscu bardzo szykowném, w piwiarni, gdzie usługują dziewczęta.. Było tam pełno studentów.
 — I nie powiedziałeś, nie zrobiłeś nic kompromitującego? Nie szukałeś z kim kłótni?
 — Słowo honoru, nie! Wypiłem parę kufli, przeczytałem gazety i trochem się poumizgał do panienek.
 — To dziwna! — zawołał Leopold.
 — Dla czego?...
 — Bo człowiek, który cię ścigał, człowiek, z którym rozmawiałem i którego poznałbym natychmiast, gdybym go kiedy spotkał, powiedział mi, że jesteś złodziej i morderca...
 — Na miłość boską wybełkotał Jarrelonge, szczękając zębami z przestrachu — on z policyi.