Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/998

Bał się, więc był winnym... jest to nieprzeparta logika.
 Na to nie było co odpowiadać.
 Paskal mówił dalej:
 — Przypuściwszy że się nie mylisz, jak ty odszukasz tego człowieka?...
 — Przetrząsnę wszystkie kąty Paryża i mam nadzieję, że moje poszukiwania uwieńczone zostaną pomyślnym skutkiem...
 — To może trwać długo...
 — Będę cierpliwym...
 Przedsiębiorca ujął syna za ręce.
 — Dobrze, kochane dziecię! — rzekł. — Bierzesz na siebie szlachetne zadanie! Ja ci z całych sił będę pomagał do pomszczenia twojej drogiej Renaty i odnalezienia jej matki...
 — Dokonam tego przy boskiej i twojej pomocy!...
 Paskal przyszedł trochę do siebie po tym strasznym i nieprzewidzianym ciosie, jaki otrzymał. — Twarz jego wypogodziła się.
 — Teraz — mówił dalej siadając — nie myślmy o przeszłości, lecz mówmy o twojej przyszłości... — Ożenić się w krótkim czasie nie możesz i oboje macie dosyć rozsądku aby to zrozumieć...
 — Rozumiemy, mój ojcze... — odpowiedział Paweł.
 — Cóż zrobicie?
 — Będziemy czekali... Jak zostanę adwokatem... a gdy położenie moje będzie jeżeli nie świetnem,