Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/999

to przy najmniej zapewnionem, przyjdziemy, aby ci przypomnieć dzisiejszą rozmowę...
 — Ale — odpowiedział przedsiębiorca najuprzejmiejszym tonem — sądzę, że nie będziesz czekał na tę chwilę, aby mnie od wiedzie z panną Renatą.
 — Jeżeli pozwolisz, ojcze, bardzo nas to uszczęśliwi,.. — zawołał Paweł z radością.
 — Pozwalam i proszę...
 — Ach! panie — wyrzekła Renata — jakżeś dobry i jakżem ci wdzięczna...
 — Dowiedź mi swójej wdzięczności kochając mnie trochę...
 — Kocham już pana z całej duszy...
 — Zatem ja jestem już obowiązany... Paweł wkrótce zostanie adwokatem... Wyposażę go i zostaniesz moją córką.
 — Za sześć miesięcy, ojcze, będę na liście adwokatów paryzkich...
 — Pośród których zajmiesz świetne miejsce, nie wątpię... Ale pozwól mi zadać jedno pytanie, którego jako dla przyszłego teścia, nie będzie niedyskretnem... Co panna Renata będzie robiła przez te sześć miesięcy.
 — Znalazła niewielkie zajęcie, które jej pozwoli żyć skromnie, nie będąc nikomu obowiązaną... — odpowiedział Paweł.
 — Niewielkie zajęcie? — powtórzył przedsiębiorca.
 — Tak jest, mój ojcze... Renata jest biegła w koronkarstwie... Od jutra zajmuje miejsce u pani