głéj od przedmiotu, a Hippika i Hipparch Xenofonta tymczasem niecierpliwiąc się wraz z niejednym Czytelnikiem pewnie, czekają na to w co je jeszcze opatrzyć mam na drogę! Powracam do nich co prędzej, a powracam — aby jednę i drogiego szczerze zalecie ciekawości każdego, co je w téj szacie nowożytnej poznać będzie łaskaw.
Jak w wszystkich dziełach tego ujmującego prostotą i myśli i słowa pisarza, znajdzie Czytelnik i w tych tu dwóch pisemkach oto, toż samo niewymuszone, misternym jedno okresów układaniem zdobne, a umiarkowanie zwięzłe wysłowienie; w treści zaś — tenże zdrowy wszędzie rozsądek, tęż sumienną zawsze, względnie dokładną znajomość przedmiotu, w przepisach o wychowaniu konia i jeździe konnéj nadto, pełno złotych prawd dla lubownika. Rzeczywiście bo zawiera ta rozprawka tyle wybornych, tak bystro z natury wypatrzonych dostrzeżeń, tak trafnie do nich zastósowanych uwag, iż takowe nie tylko teraz jeszcze a po upływie lat przeszło 2000 w niewzruszonym pozostają walorze, ale w sprawiedliwe nas zdumienie wprawują nad doniosłością wzroku dostrzegacza. Wzdy potrafim ją sobie wytłumaczyć, właściwém greckiemu narodowi uważa-
Strona:PL Xenofont - Hippika i Hipparch.djvu/19
Ta strona została przepisana.
