Ta strona została przepisana.
wolał według praw rządzić w ojczyźnie i według praw słuchać rządu, zamiast być największym panem Azji.
Po pewnym czasie,[1] zmiarkowawszy, że Argejczycy, którzy przyłączyli Korynt do swego obszaru,[2] w spokoju zbierają plony u siebie w domu, zupełnie zadowoleni ze stanu wojennego, podejmuje na nich wyprawę.[3] Spustoszywszy całą ich ziemię, zaraz stamtąd przez przesmyki[4] przedostał się pod Korynt i zajął mury, ciągnące się do Lechajon.[5] Dopiero, gdy roz-
- ↑ Upłynęły blisko trzy lata; jest to wiosna 391 r. W lecie 393 r. prowadził akcję polemarch Praksytas, który zajął port Lechajon i kilka ważnych miejscowości; w 392 r. drobne utarczki; już od zimy 392/3 toczyły się układy, ale uległy rozbiciu.
- ↑ Argos było przed rozwojem Sparty najpotężniejszem państwem na Peloponezie; z dawnej potęgi zostały mu pretensje i nienawiść do Lacedemonu. Teraz Argejczycy na nowo spodziewali się osiągnąć hegemonję przez przyłączenie Koryntu. Korynt dotychczas był wierny Sparcie, ale gdy demokraci objęli rządy, przyłączył się do wrogów Sparty. Arystokracja dokładała wszelkich starań, by wrócić do władzy i skończyć wojnę. Demokraci, uprzedzając możliwy zamach stanu, urządzili podczas uroczystego święta rzeź arystokratów, a nie mając ufności we własne siły, złączyli się z Argos w jedną całość państwową. Usunięto graniczne kamienie; Korynt stracił samodzielność, był tylko częścią państwa argiwskiego, ku oburzeniu sprzymierzonych Aten i niedobitków korynckiej arystokracji. Jej przewodnicy, Pazymelos i Alkimenes, ułatwili Praksytasowi (w lecie 393 r.) zajęcie murów łączących Korynt z portem Lechajon (nad zatoką Koryncką). Część tych murów Praksytas zburzył, ale po jego oddaleniu się odbudowali je Ateńczycy w nadziei, że oziębi się stosunek między Koryntem a Argos, a nastąpi większe zbliżenie do Aten.
- ↑ Argejczycy wolni byli od spartańskich najazdów, gdyż wedle potrzeby przesuwali ruchomy święty miesiąc «Karnejos», podczas którego wszyscy Dorowie przestrzegali bożego pokoju. Agezylaos zlekceważył to święto, co Xenofont tu przemilcza.
- ↑ Może to być przesmyk, przez który prowadzi droga z miasta Argos do Kleonaj (na południe od Koryntu), lub przesmyk przy Tenei (na południowy wschód od Kleonaj), na drodze z Koryntu do Miken.
- ↑ Korynt posiadał dwa duże porty: Lechajon nad zatoką Koryncką, 2 km na północ od miasta, z którem łączył go podwójny mur, i Kenchreję nad zatoką Sarońską. Lechajon zajął w 393 r. Praksytas; Agezylaos zajmuje ponownie (391) mury; — zburzone przez Praksytasa, odbudowali w międzyczasie Ateńczycy. Korynt nie mógł używać portu Kenchrei, gdyż Praksytas opanował (393) warownię obok niego, zwaną Lidus; zajął był również port Kommyon na Istmie (ok. 30 km na północny wschód od Koryntu).
