Ta strona została przepisana.
dla Lacedemończyków, a to w ten sposób, że sam osobiście wyprawił się na Flius. Można taki krok ganić,[1] ale to jest istotnie jasne, iż postąpił tak jedynie z powodu miłowania przyjaciół. Albowiem i na Teby wyprawił się, pomoc niosąc przyjaciołom Lacedemonu, kiedy tam stronników lacedemońskich pomordowali przeciwnicy.[2] Zastał tu wszystko ubezpieczone rowem i częstokołem; przekroczył więc górę Psie Głowy[3] i pustoszył cały kraj aż pod samo miasto, dając Tebanom, jeśliby chcieli, sposobność do bitwy, tak na równinie jak i na górach. Także i w następnym roku[4] wyprawił się znowu na
- ↑ Ateński wódz Ifikrates, który w 392 r. prowadził łupieskie wyprawy na Peloponez, zaatakował neutralny Fliunt i spowodował tem połączenie się demokratycznego Fliuntu z Lacedemonem. Podczas wojny nie kwestionowali Spartanie wewnętrznego ustroju Fliuntu, lecz po pokoju Antalkidasa zmusili eforowie Fliuntyjczyków do odwołania wygnanych arystokratów i oddania im skonfiskowanych posiadłości. Ci, co te posiadłości kupili, mieli otrzymać odszkodowanie z kasy państwowej. Wygnańcy, uzyskawszy powrót, nie uznawali w sporach władzy państwowej, lecz wzywali sądu rozjemczego Sparty. Choć Fliuntyjczycy chcieli uniknąć wojny ze Spartą, nie mogli ścierpieć takiego postępowania i skazali oskarżycieli na karę pieniężną. Agezylaos ruszył w jesieni 381 r. pod Flius. Miasto chciało zgodzić się na wszystko, ale Agezylaos żądał poddania się i wreszcie zmusił je do tego po 20 miesiącach oblężenia. Głodem zmorzeni mieszczanie chcieli się poddać rządowi Sparty, ale ten dał Agezylaosowi wolną rękę. Rozjątrzony król ustanowił z 50 wygnańców i tyluż obywateli fliunckich trybunał, który miał rozstrzygnąć «kto może zostać przy życiu, a kto zasłużył na śmierć». Spartańska załoga dopilnowała wykonania wszystkiego (wiosna 379 r.) Nawet wielu Spartan nie pochwalało postępowania Agezylaosa.
- ↑ W 382 r. Lacedemończyk Fojbidas zajął podstępnie, na podstawie tajnego rozkazu, zamek tebański, Kadmeję, i rządy oddal oligarchom (arystokracji), opartym o garnizon spartański w Kadmei. Wygnani demokraci pod wodzą Pelopidasa zdołali opanować zamek, a oligarchów wycięli w pień. Z tego powodu podjęli Spartanie w 379 r. wyprawę przeciw Tebom; Agezylaos wymówił się od niej, prowadził ją więc drugi król, Kleombrotos, brat zmarłego Agezypolisa. W 378 r. Agezylaos musiał wyprawić się osobiście, ale też nic nie wskórał.
- ↑ Psie Głowy = Kynos kefalaj, wzgórze między Tebami a Hylike limne, na północ od Teb. Tejże nazwy jest i wzgórze w Tesalji p. str. 104, uw. 1.
- ↑ W 377 r. jazda spartańska doznała nawet pewnej porażki od zjednoczonych wojsk Teb i Aten (pod Chabrjasem). Już było widać, że wobec nowej
doszli do władzy demokraci; ci odmówili Sparcie posiłków i ogłosili się neutralnymi.
