Teby, i przekroczywszy częstokoły i rowy pod Skolos,[1] spustoszył resztę obszaru Beocji.
Te dotychczasowe jego powodzenia były wspólnem powodzeniem jego i państwa. Żadnego zaś niepowodzenia, których potem tyle się zwaliło,[2] nikt nie może przypisać dowództwu Agezylaosa.[3] Kiedy znowu po klęsce pod Leuktrami[4]pozabijali w Tegei[5] jego przyjaciół i druhów, złączonych z nim węzłami gościnności, ich przeciwnicy polityczni wraz z Mantynejczykami,[6] w czasie, kiedy już istniał związek wszystkich
Beotów, Arkadyjczyków i Elejczyków,[7] wyprawia się na czele samej tylko lacedemońskiej siły zbrojnej, wbrew przekonaniu wielu, że Lacedemończycy przez długi czas nie będą śmieli krokiem ruszyć ze swego kraju. Dopiero spustoszywszy kraj zabójców swych przyjaciół, znowu do domu wrócił.
Otóż wtedy[8] to podjęli wyprawę na Lacedemon wszyscy Arkadyjczycy, Argiwowie, Elejczycy i Beotowie, a razem z nimi Fokejczycy, jedni i drudzy Lokrowie, Tesalczycy, Ajnianowie, Akarnanie[9] i Eubejczycy; prócz tego przeszli na ich stronę
- ↑ Skolos, na stoku góry Kitajronu, na prawym brzegu Azoposu.
- ↑ Zwycięstwa Epaminondasa i ich skutki.
- ↑ Agezylaos wrócił z wojny chory; rok 375 przeleżał w łóżku; do czasu bitwy pod Leuktrami w 371 r. jeszcze nie odzyskał zdrowia. Klęska była okropna: padł król Kleombrotos i więcej niż połowa Spartan z jego wojska. I skutki były okropne. Symmachja (związek zaczepno-odporny) peloponeski rozpadła się. Część sprzymierzeńców połączyła się z Beotami.
- ↑ W Beocji, na południowy zachód od Teb.
- ↑ Tegea, stolica Arkadji, najwierniejszy sprzymierzeniec Sparty. Po bitwie pod Leuktrami wybuchły tam zamieszki wewnętrzne i wreszcie Tegea złączyła się z Tebanami; po ich stronie walczyła później pod Mantyneją (362 r.).
- ↑ Mantyneja stolica wschodniej Arkadji.
- ↑ Elis, zachodnia część Peloponezu między Achają a Messenją, od wschodu graniczy z Arkadją. Po bitwie pod Leuktrami także Elejczycy łączą się z Beotami. Ksenofont musiał wtedy uciekać ze Skilluntu, by nie dzielić losu innych przyjaciół Agezylaosa.
- ↑ Koniec grudnia 370 r.
- ↑ p. str. 113, uw. 4, i str. 106, uw. 6 i 8.
taktyki wojennej Spartanie me zawsze mogą się ostać niezwyciężonymi. W następnym roku Agezylaos zachorował, wyprawił się więc Kleombrotos, jego polityczny przeciwnik; i ta wyprawa skończyła się na niczem.
