Strona:PL Xenophon - Sympozjon oraz wybór z pism.djvu/160

nowili oddzielną siłę zbrojną,^[1] odpadli od króla, a następnie także i wszyscy inni go porzucili. On sam, przerażony, uniknął do Sydonu w Fenicji, Egipcjanie zaś, powaśnieni, wybierają dwóch królów. Otóż teraz Agezylaos wziął pod rozwagę, że, jeżeli z nikim się nie połączy, to nikt Hellenom żołdu nie wypłaci, ani nie dostarczy żywności na targ, a ten, kto zwycięży, będzie im wrogiem. Jeżeli się natomiast do jednego z tych dwóch przyłączy, to ten oczywiście, doznawszy dobrodziejstwa, będzie im przyjacielem. Tak więc rozstrzygnąwszy, wyprawia się na wojnę razem z tym, który uchodził za przyjaciela Hellenów,^[2] i stoczywszy zwycięską walkę, zadaje klęskę wrogowi Greków,^[3] a tamtego osadza na trenie. Zyskawszy tak przyjaciela dla Lacedemonu i nabrawszy wiele skarbów,^[4] odpływa po tem wszystkiem do domu, choć było to w połowie zimy,^[5] a śpieszył się tak, by na przyszłe lato nie było państwo zmuszone do bezczynności wobec nieprzyjaciół.^[6]
 III. Tyle było do powiedzenia o wszystkich jego czynach, dokonanych przed oczyma niesłychanie wielkiej ilości świadków. Nie trzeba na nie dowodów, wystarczy tylko wspomnieć, a natychmiast znajdują wiarę. A teraz będę się starał oświetlić zalety skryte w duszy jego,^[7] dzięki którym dokonywał tych czynów, miłując chlubne obowiązki a pleniąc wszelką szkaradę.

w Beocji (zob. str. 114, uw. 4); zdradził więc swego pana i przeszedł na stronę buntownika, o którym niżej.

1. Bratanek króla Nektanebis, późniejszy król Nektanebis II, który prowadził osobną armję na Syrję, zbuntował się przeciw swemu władcy i sam sięgnął po koronę królewską.
2. Nektanebis II był tym przyjacielem Hellenów, który Agezylaosowi wielkie czynił obietnice.
3. Tachosowi.
4. Prócz podarunków, 230 talentów.
5. W r. 360/59, ale po drodze umarł na wybrzeżu Cyreny (północna Afryka). Ciało jego oblepiono woskiem i sprowadzono do Sparty, gdzie je pochowano z królewskiemi honorami.
6. Od czasu upadku władzy Sparty na Peloponezie wybuchały tam ciągle walki. Meseńczycy podejmowali ustawicznie łupieskie wyprawy na Lakonję.
7. Dyspozycja zatem, której Xenofont się trzyma, przedstawia się tak: a) sławienie pochodzenia i rodu Agezylaosa; b) sławienie czynów Agezylaosa; c) wewnętrzne zalety Agezylaosa. Rozdziały III, IV, V i n. omawiają te zalety; początek rozdziału wymienia, o jakiej zalecie mowa.