Agezylaos mianowicie żywił taką cześć dla bogów, że nawet nieprzyjaciele uważali jego przysięgi i układy z nim zawierane za pewniejsze, niż przyjacielskie stosunki między sobą. Prowadząc układy między sobą, nieraz wahali się jawić na miejscu wyznaczonem na spotkanie, a wydawali się sami w ręce Agezylaosa. By zaś to nie zdawało się komuś niewiarygodnem, wymienię najsławniejszych z nich po nazwisku. Otóż Pers Spitrydates, wiedząc, że Farnabazos czyni zabiegi o zaślubienie córki królewskiej, a jego córkę chce wziąć bez ślubu, uważał to za wybryk nieukróconej swawoli i oddał się w ręce Agezylaosa razem z żoną, dziećmi i swą siłą zbrojną.[1] Władca zaś Paflagonji, Otys,[2] nie usłuchał wezwania królewskiego mimo przesłanej poręki, w obawie, by go nie pojmano w celu uzyskania ogromnego okupu lub nawet zabicia go; natomiast ufając układom z Agezylaosem, przybył do jego obozu i, zawarłszy z nim przymierze, postanowił z Agezylaosem iść na wyprawę na czele swej siły, liczącej tysiąc konnicy i dwa tysiące lekkiej piechoty, a noszącej małe tarcze. Nawet i Farnabazos przybył na rozmowę z Agezylaosem i umówił się, że odstąpi od króla, jeśli ten nie zamianuje go naczelnym wodzem wszystkich wojsk.[3] «Jeżeli jednakowoż zostanę naczelnym wodzem — mówił, — będę cię, Agezylaosie, wojował z największym wysiłkiem, na jaki mnie tylko stać». A mówiąc te słowa, był pewny, że go nic wbrew układowi nie spotka. Tak to dla każdego człowieka, a zwłaszcza wodza, jest największym skarbem: być pobożnym i wiarygodnym, i być z tego znanym. Tyle o bogobojności.
- ↑ Liczyła 200 konnych. Było to w Efezie, w 396 r. Farnabazos pojął później rzeczywiście za żoną córkę Artakserksesa.
- ↑ Otysa pojmał wreszcie w 380 r. Datames, satrapa Kapadocji, i odstawił go na dwór królewski. W kilka lat później prowadzi Datames z Farnabazosem wyprawę na zbuntowany Egipt, ale zrażony intrygami dworu królewskiego, wraca do swej prowincji i sam podnosi bunt przeciw królowi.
- ↑ W 395 r., gdy Tytraustes po śmierci Tysafernesa zawarł z Agezylaosem zawieszenie broni, a tymczasem, nim dojdzie do pokoju, skierował Spartan do prowincji Farnabazosa, z którym mogli prowadzić wojnę. Farnabazos był mocno obrażony takiem postępowaniem królewskiego kanclerza, ale konsekwencji z tego nie wysnuł, gdyż w następnym roku odwołano Agezylaosa.
