Strona:PL Xenophon - Sympozjon oraz wybór z pism.djvu/22

poznać nawskroś, i to nie z nauki o nim. lecz z samodzielnego wczytania się w jego pisma, przejrzeć do głębi jego duszę i sposób myślenia, nie dając się oczarować stylowi i dobrej opinji autora, a tego trudu i poznania owocem miałaby być maluchna książeczka. Wszystko to jest mało prawdopodobne. Przepisywanie siebie samego nie jest dowodem przeciw autentyczności, bo Xenofont przepisuje siebie częściej, np. Agezylaos ma duże ustępy z Hellenik, przepisane dosłownie. Agezylaosowi także zarzucano nieautentyczność, ale pisarze starożytni, jak Nepos i Plutarch, stwierdzają autentyczność tego dziełka.
 Dziś zatem większość uczonych nie odmawia autorstwa Xenofontowi. Po ukończeniu III księgi Wspomnień, rozważając zalety Sokratesa, coraz mniej rozumiał powody skazania go na śmierć, — zresztą przyznaje się do tego na początku Wspomnień. Rozpoczął na nowo wczytywać się w różne apologje i zrozumiał: wina leżała w samym Sokratesie, niejasne tylko było, dlaczego on tak postąpił, by wywołać wyrok skazujący. Autor nasz postanowił to rozpatrzyć i uzupełnić braki Platona. By harmonji dziełka, rozpoczynającego się od oświadczenia, iż nie rozumie pow7odów skazania Sokratesa, nie psuć ustępem stwierdzającym, że powód śmierci Sokratesa jest już dlań zrozumiały, by przeciwstawić się Platonowi nietylko zawartością nowej książeczki, ale i tytułem, wydał swą pracę osobno, p. t. Apologja Sokratesa. Kiedy później postanowił zakończyć swe prace o Sokratesie księgą IV, dodał ustęp przepisany z Apologji, gdyż wtedy wydawało mu się, że znalazł godne zakończenie dzieła, zatytułowanego: Wspomnienia o Sokratesie.
 «Sympozjon». W III księdze Wspomnień wzywa Sokrates do wstrzemięźliwości podczas uczt. Przytem nasunęło się Xenofontowi na myśl, że właściwie powinien wystąpić przeciw Platonowemu dziełu p. t. Uczta (Sympozjon) — w klórem Sokrates nie jest wcale apostołem wstrzemięźliwości, — i poprawić to, co u Platona jest nieodpowiednie. Grecki wyraz sympozjon nie odpowiada pol-