mieńskiemu,» Antoni Bronikowski[1] («Czas», Dodatek miesięczny, tom XVII, rok V. Kraków 1860, str. 19—58).
Tenże Bronikowski przełożył: Hippika i Hipparch czyli Jazda konna i Naczelnik jazdy, Ostrów 1860, i Wspomnienia o Sokratesie (Ostrów i Wrocław 1868). — Memorabilia są tłumaczone po raz drugi: Wspomnienia o Sokratesie przełożył z greckiego Emiljan Konopczyński («Bibljoteka filozoficzna», pod redakcją Henryka Struvego, Warszawa 1896. Kasa im. Mianowskiego).
Nieautentyczny Ustrój ateński przełożył Józef Wierzbicki (Rzecz o ustawie ateńskiej, przypisywana Xenofontowi, Nowy Sącz 1895).
Przekład Konopczyńskiego jest gładki, przekłady Bronikowskiego wprawdzie dosłowne, ale ciężkie, i bez pomocy greckiego oryginału niezrozumiałe. Za najlepszy uważa X. Pawlicki Ekonomik, ale, naszem zdaniem, najlepiej udały się mu O dochodach i Cynegetyk, potem dopiero Hippika; te czytają się wcale gładko. Hippika i Hipparch poświęcone są hrabiemu Augustowi Cieszkowskiemu. Ze słów tłumacza we wstępie widać, że głęboko odczuwał obojętność społeczeństwa dla Xenofonta i dla przekładów wogóle.
- ↑ Tych obu pisemek nie wymienia Estreicher w Bibljografii pod Xenofon. Zwrócił mi na nie uwagę dr Adolf Bednarowski.
