Najlepsze i najnowsze opracowanie Xenofonta przynosi
prof. Stanisław Witkowski we wstępie do przekładu Anabazy (j. w., Bibl. Nar. Serja II, Nr. 31). Rozwija on swe myśli szerzej w II tomie dzieła p. t. Historjografja grecka (Kraków 1926, str. 29-233).
Piękny, ale w duchu dawnych poglądów jest ustęp o Xenofoncie w X. Stefana Pawlickiego Historji filozofji greckiej (t. II, Kraków 1917).
Najlepsze narazie teksty znajdują się w lipskich wydaniach Teubnera: Scripta minora fasc. I (ed. Thalheim); Institutio Cyri (Hug); Commentarii (Gilbert); Historia Graeca
(Keller). Również dobre są oksfordzkie wydania Marchanta.
Wydania objaśnione u Teubnera w Lipsku: Agesilaos (erklärt v. Guthling); Kyropadie (Breitenbach-Buchsenschutz);
Griechische Geschichte (Büchsenschutz); Memorabilien (R. Kühner). U Weidmanna w Berlinie: Kyropadie (Hertlein-Nitsche); Hellenika (Breitenbach); Memorabilien (Breitenbach-Mücke).
