Strona:PL Z Krasiński Listy (Lwów) 1.djvu/14

II

musimy to jednak odroczyć do jednego z następnych tomów, dotąd całości nie mając w ręku.
 Wydanie korespondencyi, jak było nietylko pożądanem, lecz koniecznem i obowiązkowem, o tem ona sama najlepiej przekona. Jest ona zarazem autobiografią poety i najdoskonalszym obrazem walk ducha jego, w krwawych potach do zgonu dobijającego się prawdy.
 To męczeństwo wielkiej duszy i wielkiego geniuszu, postawionego wobec nierozwikłanych zagadek wieku, w chwili, gdy one ułamkowo, nie zupełnie rozwiązywały się w świecie, a zarazem rozjaśniały w umyśle tej potężnej osobistości, która wszystko, czem świat bolał, odczuwała, kreślone dzień po dniu, piórem najprostszym sprawom życia wdzięk i urok umiejącem nadać — znajdujemy odmalowane w listach Krasińskiego z taką prawdą i siłą, że żaden dram at mu nie sprosta. Jest‑to poemat, ale krwią i łzami pisany.
 Jeśli zaś Krasiński wielkim i genialnym jest jako poeta w szeregu tworów swoich, to korespondencya tę postać wielką i idealnie piękną przybliża do nas, czyni dostępniejszą, dopełnia jej fizyognomię moralną, otacza ją aureolą. Znaliśmy poetę, tu widzimy człowieka. Są oni z sobą w zgodzie zupełnej i to poecie nadaje tem wyższe znaczenie. Nie kunszt