Ta strona została uwierzytelniona.
∗
∗ ∗ |
Pośród dolin i śród wzgórzy
Wędrowałem tyle,
Żebym spocząć po podróży
Pragnął chociaż chwilę.
Lecz gdzie pójdę i zapukam
I proszę kącika,
Mówią gniewnie: czego szukam?
Aż mnie strach przenika.
„Do niczegoś!” — krzyczą z tłumu
I starsi i dzieci, —
„Świat już przyszedł do rozumu
Na co mu poeci?”
