Ta strona została przepisana.
Porzuć zbytnie urąganie,
Choć go widzisz w nędznym stanie:
Niech twą pamięć los ocuca
Co podwoyną gałkę rzuca.
PIEŚŃ 18.
Do Swietéy Elżbiety, gdy ią Urban osmy policzał w poczet Swiętych.
Swięta co władasz iuż na Oceanie,
Któréy wzywaią nadmorscy Hiszpanie,
Dla któréy Tagus czystym złotem płynie
W całéy krainie.
Mięszkałaś dawniéy w tych lepiankach z nami
Dzisiay pomiędzy jasnemi gwiazdami,
Widzisz pod sobą krążące komety,
Widzisz planety.
Dziś gdy ci drogie lasów Medzkich dary
Palimy w Rzymie, na znak Twéy ofiary;
Niech nasze winy przed Bogiem zasłonią
Te dymy z wonią.
