Ta strona została przepisana.
PIEŚŃ 19.
Wzdycha do niebieskiéy oyczyzny.[1].
Piękna oyczyzno pała serce moie,
Kiedy się spoyrzę na sklepienie twoie:
Tu słońce rzuca promienie błyszczące,
Tu gwiazd tysiące.
Tu Xiężyć śpieszy srebrno promienisty,
Tu są pochodnie, przybytek złocisty,
Tu pląsy nocne, tu światła wesoło:
Tu krążą w koło.
Piękna oyczyzno! o wy miłe sługi!
Jasno-bieguna! czemu czas tak długi
Na swego kiedyś patrzycie mieszkańca,
Teraz wygnańca?
Kładźcie tu, proszę, zieloną murawę,
Rzućcie potrzykroć lilią białawę,
Stroycie grób dla mnie: śmierci panowanie
Tu się zostanie.
Tu się odłączy duch moy od popiołu;
Tu wszystko z ciałem położcie pospołu,
Reszta mnie poydzie, co się pozostaie,
W niebieskie kraje.
- ↑ Pieśń tę przełożył na ięzyk polski ten sam co i powyższą.
